ตะวันลับฟ้า เกลียวทุกข์มิสร่างห่างหายให้ผ่อนคลาย
นับวันร้อนแรงทวี ปวดร้าวเจ้าลุ่มหลงนานเกินไป
คลื่นซัดกับผืนทราย แหลกละลายรินน้ำตา
ยอมแบกกรรมท่วมเต็มบ่า ทุกข์ค้างคาใครเข้าใจ
ศิษย์เอยข้าคิด ยามนี้ขออธิษฐานวอนข้าเพียง
ระฆังเสียงดังกังวาน ศิษย์เอ๋ยเจ้าตื่นหนาอาจารย์คอย
ผืนดินดังใจอาจารย์ ต้นสนพลันงามงอกเงย
คุณค่าธรรมยากเอื้อนเอ่ย เจ้าละเลยใจข้าตรม
พุทธโอวาท : พระอาจารย์จี้กง
ทำนองเพลง : รักที่อยากลืม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น